Veelgestelde vragen over het SOPN-partijprogramma

Vele duizenden mensen hebben inmiddels de eerste en/of de tweede versie van het SOPN-partijprogramma gelezen. Sommigen menen echter dat de daadwerkelijke uitvoering ervan een utopie zou zijn. Als algemene reactie daarop wil ik graag in dit webartikel enkele veelgestelde vragen beantwoorden. Inmiddels staat de derde versie van dit partijprogramma online (link), waarin een deel van de onderstaande antwoorden zijn verwerkt en enkele controversiële zaken uit de voorgaande versies anders zijn verwoord.

Is het verstrekken van een onvoorwaardelijk basisinkomen aan iedere Nederlander haalbaar?

Dit is slechts één van de vele vragen over het voorgestelde basisinkomen. Op de website van de Vereniging Basisinkomen (link) worden al deze vragen beantwoord. De mainstream media rept met geen woord over hoe ver andere landen al zijn met de invoering van het onvoorwaardelijke basisinkomen, want dit is niet alleen financieel haalbaar, het is in de eerste plaats noodzakelijk om iedereen een menswaardig bestaan te laten hebben. In ons buurland Duitsland praat inmiddels de regering mee over de invoering van het ‘Bedingungslose Grundeinkommen’ (BGE), zoals het daar wordt genoemd. In een video van bijna één uur toont de Duitse hoogleraar Michael Vogt (1953) ondubbelzinnig aan dat het basisinkomen financierbaar is (link). In Zweden loopt nu zelfs al een proefproject voor een basisinkomen van € 10.000 per jaar, wat neerkomt op ruim € 830 per maand. Brazilië, het op vijf na grootste land op deze planeet, is van plan om het onvoorwaardelijke basisinkomen vanaf 2014 te gaan invoeren. Kortom, wat mij bij de vele vragen rond dit onderwerp vooral opvalt is de algehele onwetendheid hierover gecombineerd met hardnekkige beeldvorming gebaseerd op ongefundeerde vooroordelen. (klik hier voor een verdere toelichting op het onvoorwaardelijke basisinkomen)

Hoe gaat het straks met Kunst en Cultuur wanneer alle subsidies zijn afgeschaft?

Alle kunstenaars en performers (waaronder dans en muziek) krijgen straks een basisinkomen. Zonder zich zorgen te hoeven maken over de vervulling van hun basisbehoeften kunnen deze creërende mensen zich volledig richten op hun expressiekunst. Aan de daaruit resulterende producten en diensten kunnen nog steeds prijskaartjes worden gehangen, waarmee onkosten vergoed kunnen worden. Het geld wat dan overblijft, kan vervolgens dienen als aanvullend inkomen (na aftrek van 25% belasting).

Wat maakt de SOPN anders?

De SOPN is de enige partij die de oorzaken van de huidige financiële, economische, ecologische, maatschappelijk en humane crises openlijk bloot durft te leggen. Die oorzaak is namelijk de overheersing van ons land door de banken en de multinationals. Alle andere politieke partijen, inclusief de nieuwkomers, doen dus aan struisvogelpolitiek, omdat ze deze oorzaak niet willen aanpakken. Wie echte oplossingen wil, die kiest dus voor de SOPN. Wie door wil gaan met symptoombestrijding, waardoor het alleen maar erger wordt, die kan beter de eigen zeggenschap weggeven door op een andere partij te stemmen. Daarmee is ook gelijk de vraag beantwoord waarom de SOPN niet samengaat of samenwerkt met de partij die zichzelf ‘Mens en Spirit’ noemt, want ook deze partij heeft helaas niet het lef om voorbij de struisvogelpolitiek te gaan.

Wat is jullie beleid ten aanzien van softdrugs?

In het partijprogramma staat dat we de teelt van hennep willen gaan reguleren omdat dit zeer waarschijnlijk de meest nuttige plant op deze planeet is, gezien vanuit het menselijk perspectief. De olie die hiervan wordt gemaakt heeft een uitzonderlijk geneeskrachtige werking. Zowel de bladeren als de stengels kunnen daarnaast dienen als solide bouwmateriaal, en er kan kleding van worden gemaakt. Bovendien gaat een hennep-spijkerbroek ook nog eens veel langer mee. Vreemd genoeg zijn de meeste mensen zo geconditioneerd dat ze bij het horen van hennep of cannabis alleen maar aan softdrugs kunnen denken. (klik hier voor een interview met een hennep-expert)

In mijn ogen is het volstrekt hypocriet om te praten over softdrugsbeleid terwijl de harddruk alcohol bij wijze van spreken op iedere straathoek te koop is. De maatschappelijke kosten van het massale gebruik van deze zeer verslavende harddruk zijn immens. Zolang we als samenleving deze ‘balk’ (lees: alcohol) niet onder ogen willen zien is het ronduit absurd om te praten over de ‘splinters’ (lees: softdrugs).

Het jezelf wel of niet toedienen van stimulerende- of verdovende stoffen (zoals alcohol, cafeïne, theïne, nicotine, geraffineerder suikers en andere hard- en softdrugs) is ieders eigen verantwoordelijkheid. Ik moet zelf al vele jaren helemaal niets van deze stoffen hebben, maar dat is mijn eigen keuze. In een vrij land mogen soevereine mensen hier uiteraard zelf over beslissen. Het enige wat hierbij van de overheid wordt verwacht is dat er volledige openheid van zaken wordt gegeven over de gezondheidsrisico’s en de overige consequenties van het gebruik van deze stoffen. Daar hebben we dus weer de O van Openheid. En dat geldt op precies dezelfde manier voor het eten van dierlijke producten. Zelf eet ik principieel veganistisch en bij voorkeur rauw, maar ook dat is mijn eigen keuze. Dat doe ik niet alleen omdat dit volgens mij vele malen gezonder is, dat doe ik ook omdat ik absoluut niet mee wil werken aan de beestachtige praktijken in de zogeheten bio-industrie. Het beleid wat de SOPN dus voorstaat is dat van volledige openheid, waardoor iedereen de eigen verantwoordelijkheid kan gaan nemen.

Kunnen we al die ergerlijke verkeersboetes ook niet beter de nek omdraaien?

Het grote verschil van de SOPN met de overige politieke partijen is dat de SOPN niet aan symptoombestrijding doet. Iedereen die even de moeite neemt om zelf onderzoek te doen, die kan niet anders dan concluderen dat symptoombestrijding de situatie op de langere termijn alleen maar verergert. De voorbeelden hiervan zijn helaas legio: volksgezondheid, financiën, economie, milieu, onderwijs, discriminatie en ga zo maar door. Aan symptoombestrijding doet de SOPN daarom dan ook bewust niet mee.

De kernvraag is hier dus: waarom rijden we soms harder dan de geldende maximum snelheid? De voornaamste oorzaak is volgens mij: haast. Maar wie heeft er straks nog haast, wanneer we allemaal een basisinkomen hebben? We doen dan immers alleen nog maar dat wat we leuk vinden. Deze onthaasting zal ervoor zorgen dat we als meer bewuste mensen ons om verschillende redenen aan de maximum snelheid zullen houden, want daarmee belasten we het milieu minder, rijden we zuiniger en veroorzaken we minder ongevallen.

Erger je je nu aan een verkeersboete, dan kun je gebruik maken van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob). Je stuurt dan even een briefje naar de instantie die jou een boete heeft opgelegd, waarin je in het kader van de Wob verzoekt om een kopie van de originele beschikking, die ondertekend dient te zijn door een daartoe bevoegde ambtenaar. Indien aan dit verzoek geen (tijdig) gehoor wordt gegeven (bijvoorbeeld omdat deze boete geheel geautomatiseerd tot stand is gekomen), dan is deze daarmee niet rechtsgeldig en kun je het betaalde bedrag terugvorderen of aangeven dat je om deze reden afziet van betaling. Bovendien kun je na het verstrijken van de wettelijke termijn van vier weken voor het voldoen aan een Wob-verzoek een schadevergoeding eisen. Als ik het goed heb bedraagt deze vergoeding € 20 per etmaal tot een bepaald maximum. Via de Wob kun je dus de rollen omdraaien en kun je geld verdienen aan een opgelegde boete. Ook hier gaat het weer over de O van Openheid, want de meeste mensen zullen hier nog nooit van hebben gehoord.

Waarom onderzoek naar misstanden via parlementaire enquêtes?

Naast het basisinkomen is dit een ander ‘hot issue’, kijkend naar de ontvangen reacties. Laten we om te beginnen een onderscheid maken tussen mensen die vanuit onwetendheid hebben gehandeld en mensen die dit willens en wetens hebben gedaan. In het SOPN-partijprogramma gaat het expliciet en uitsluitend om die tweede groep. Deze mensen wisten dondersgoed dat wat ze deden niet goed was voor de gehele Nederlandse bevolking of een deel daarvan. Toch hebben ze dit gedaan. Daarvoor zullen ze dan ook publiekelijk verantwoording dienen af te leggen doordat ze onder ede worden gehoord in parlementaire enquêtes, die rechtstreeks op de volkstelevisie zullen worden uitgezonden, evenals via een livestream op het internet.

De verdenkingen van misdaden tegen de Nederlandse bevolking zijn onder meer de volgende: het opzettelijk veroorzaken van lichamelijke, mentale en/of emotionele gezondheidsschade, het plegen van valsheid in geschrifte en/of woord, het achterhouden van essentiële informatie en het plegen van machtsmisbruik. Voor de beeldvorming zal ik de namen van enkele bekende Nederlanders noemen die ik ervan verdenk zich schuldig te hebben gemaakt aan één of meerdere van deze misdaden. Deze verdachten zijn echter pas schuldig nadat dit is vastgesteld door de betreffende parlementaire enquêtecommissie. Ik noem de onderstaande verdachten in alfabetische volgorde van hun achternaam:

Jozias van Aartsen, VVD (25/12/1947), Beatrix von Amsberg (31/1/1938), Constantijn von Amsberg (11/10/1969), Willem-Alexander von Amsberg (27/4/1967), Jan Peter Balkenende, CDA (7/5/1956), Dick Benschop (5/11/1957), Frits Bolkestein, VVD (4/4/1933), Wouter Bos, PvdA (14/7/1963), Antony Burgmans (13/2/1947), Roel Coutinho (4/4/1946), Joris Demmink, VVD (11/12/1947), Arthur Docters van Leeuwen (8 mei 1945), Piet Hein Donner, CDA (20/10/1948), Harold Goddijn (23/4/1960), Rijkman Groenink (25/8/1949), Victor Halberstadt (16/6/1939), Frank Heemskerk, PvdA (26/7/1969), Mat Herben (15/7/1952), Ernst Hirsch Ballin, CDA (15/12/1950), Cees van der Hoeven (9/9/1947), Jan Hommen (29/4/1943), Jaap de Hoop Scheffer, CDA (3/4/1948), Jan Kees de Jager, CDA (10/2/1969), Ewald Kist (22/1/1944), Gerard Kleisterlee (28/9/1946), Ab Klink, CDA (2/11/1958), Bert Koenders (28/5/1958), Wim Kok, PvdA (29/9/1938), Neelie Kroes, VVD (19/7/1941), Ed Kronenburg (13/9/1951), Ruud Lubbers (7/5/1939), Ad Melkert, PvdA (12/2/1956), Ab Osterhaus (2/5/1948), Alexander Pechtold, D66 (16/12/1965), Paul Polman (11/7/1956), Alexander Rinnooy Kan, D66 (5/10/1949), Uri Rosenthal (19/7/1945), Mark Rutte, VVD (14/2/1967), Anthony Ruys (20/7/1947), Paul Scheffer (3/9/1954), Fred Teeven, VVD (5/8/1958), Frans Timmermans (6/5/1961), Jeroen van der Veer (27/10/1947), Maxime Verhagen (14/9/1956), Gijs de Vries, VVD (22/2/1956), Klaas de Vries, PvdA (28/4/1943), Nout Wellink, CDA (27/8/1943), Hans Wijers (11/1/1951) en Gerrit Zalm, VVD (6/5/1952).

Helaas kunnen hier nog veel meer namen worden genoemd, want dit is nadrukkelijk geen uitputtende opsomming. Omdat hier diverse coryfeeën van de VVD, het CDA en de PvdA worden genoemd lijkt het me tevens wenselijk om te onderzoeken of deze politieke partijen zijn aan te merken als criminele organisaties.

Bedenk bij dit alles dat het mij uitsluitend gaat om het herstellen van de rechtsorde in dit land. Indien wij gezamenlijke vinden dat deze mensen ook slachtoffer waren van de machtstructuur waarin ze zich hebben laten opsluiten, dan kiezen we daarvoor. Echter wanneer ik me zelf niet aan de wet hou, dan word ik rücksichtslos geterroriseerd door overheidsdienaren. Waarom zouden we dan geen gepaste maatregelen mogen treffen tegen nationale topcriminelen? Waar is dan de rechtsgelijkheid? Velen vragen hoe de SOPN denkt over het handhaven van veiligheid op straat en over gevangenisstraffen. Zullen we nu eerst maar eens beginnen bij het aanpakken van de zwaarste criminelen?

Sommigen verwijten mij dat ik geen respect zou hebben voor de mensen die hierboven worden genoemd. Dat is niet juist. Ik respecteer iedereen en ik respecteer de keuzes die iedereen voor zichzelf mag maken. Dat is namelijk ieders eigen zaak. Het is voor mij echter zeer wezenlijk dat iedereen volledig verantwoordelijk is voor de eigen daden. Om de rechtsorde is herstellen is het in mijn ogen daarom noodzakelijk dat iedereen die verdacht wordt van het begaan van misdaden daarvoor ter verantwoording wordt geroepen. Wie dat geen goed idee vindt, die bedrijft volgens mij struisvogelpolitiek.

De SOPN distantieert zich met klem van struisvogelpolitiek, vriendjespolitiek en achterkamertjespolitiek. Daarmee zijn we wederom bij de O van Openheid.

Tot besluit: dit is een werkdocument. Dat betekent dat er in een volgende versie vragen aan toe kunnen worden gevoegd, en dat gegeven antwoorden kunnen worden aangevuld of aangepast. Daarom krijgt dit webartikel versiebeheer:

Versie 3, 22 juni 2012

Met hartelijke groet,

geschreven op persoonlijke titel,

Johan Oldenkamp

Lijsttrekker van de SOPN

Klik hier om terug te gaan naar de SOPN-startpagina